Ervaringen van klanten
Belinda:
"Ik heb Daisy leren kennen door te sporten bij hart for her. Door haar ben ik na gaan denken over voeding en heb ik bij haar aangeklopt voor gezond leren eten. Na het bekijken van mijn eetpatroon bleek dat ik te weinig at, maar ook verkeerde dingen. Door dingen aan te passen ben ik ook lekkerder in mijn vel gaan zitten en ben ik bezig mijn eetgedrag te veranderen, wat niet altijd meevalt. Maar als ik er niet uitkom mag ik haar altijd appen en mailen of vragen om advies. Toen ik net begon met de voedingsplannen die ik van haar kreeg, schrok ik dat ik zoveel meer energie had dan daarvoor. Ze kan je ook heel erg motiveren als je een dipje hebt, zodat je er helemaal weer voor gaat. Ik ben heel blij dat ik deze stap heb gezet. In combinatie met sporten en de mineralen complex ProBalance voel ik me super.!!"
Marije:
Ik doe het niet!
(Over koolhydraatarm eten, afvallen en te laat naar bed gaan)
Een oud collega vertelde er al jaren over: koolhydraat arm, dat moet je doen! Dan voel je je beter en je valt af. Onzin vond ik het. Je hebt toch koolhydraten nodig, dat staat in de schijf van vijf? Dat afvallen? Dat doe ik wel door niet meer te snoepen.
Waar ging het mis….. Tja, ik kan mijn zwangerschap en mijn dochter de schuld geven, maar eigenlijk was ik al jaren te zwaar.
Ik liep al jaren met veel klachten. De grootste: vermoeidheid. Dit hoort wel bij mij, met mijn werk, een man, kind en te veel hobby’s, vroeger was alles beter. Ik werk als operatieassistent en doe veel “weightloss surgery”, (de maagverkleiningen). Operaties die een hulpmiddel en geen oplossing zijn bij extreem overgewicht. Ik weet dat een dieet geen zin heeft en alleen aanpassen van je leef- en eetgewoontes op de lange duur effect hebben.
In februari met Daisy de afspraak gemaakt, die kilo’s moesten er echt af, misschien zou ik me dan wat beter gaan voelen. Daisy vroeg me wat ik wilde: een kuur en dan aanpassen van mijn eetgewoontes, of alleen het aanpassen van die gewoontes. Ik koos voor de variant om alleen mijn eetgewoontes aan te passen, in de hoop dat het beter te doen zou zijn. Die kuur kon altijd nog.
Ik mocht een week lang bij houden wat ik at, dronk en snaaide. Dat was dan weer lastig…. Toegeven dat je een Mars en een Snicker gekocht had bij het tankstation, terwijl ik op het werk al een Magnum naar binnen had gewerkt.
En 17 maart moest ik er aan geloven. Ik had het al die jaren helemaal fout gedaan, niks was goed, alles moest anders. Geintje! Het idee was wel goed, de intenties zeker, helaas konden de keuzes qua voeding en drinken een heel stuk beter. Enigszins achterdochtig begon ik. Zo min mogelijk koolhydraten, zo min mogelijk suiker en nadenken over wat je in je mond stop.
Sceptisch ben ik de supermarkt in gegaan. Hebben jullie speltbrood? Die boodschappen zullen wel reteduur zijn. O, niet. De muesli is zelfs goedkoper per kilo. Geen aardappels meer bij het avondeten. Dat is geen straf! Ik heb mijn leven lang niet van aardappels gehouden, geërfd van mijn moeder en blijkbaar doorgegeven aan mijn dochter. Geen pindakaas met nootjes van Calve meer (echt niet Daisy, hierin doe ik geen concessies). Water met citroen ipv citroenlimonade (ik proef het verschil niet eens, dus die hebben we ingevoerd). Zo waren er nog 3 velletjes met tips, trics en andere leuke wetenswaardigheden.
Nu komt dan het zweverige van het hele verhaal. Op maandag ben ik begonnen, vrijdag werd ik wakker en dacht ik: ik heb de hele nacht geslapen zonder wakker te worden. Ik ben uitgerust, ik had het idee dat er een mist was opgetrokken waarvan ik niet wist dat hij in mijn hoofd hing. Wauw…. En dat omdat ik geen aardappels, pasta, rijst en suiker meer naar binnen werk. Dit kan niet. Op de weegschaal gaan staan. Wat??? 1,5 kilo eraf? Echt niet. Dit klopt niet. En nog er een keer op. Manlief erop gezet, die weegt nog hetzelfde. Ik er weer op. Het staat er toch echt. Cool! Oke, we gaan nog even door!
Lang verhaal kort. 3 maanden later: 7 kilo afgevallen. Een kledingmaat minder. 5cm per been eraf. Zelfs pas gewassen spijkerbroeken gaan weer gewoon aan. Mijn duikpak gaat fatsoenlijk aan. Alle kleding die ik 8 jaar geleden al had weg zullen gooien komen weer onderuit de kast. Er zit ook een nadeel aan. Ik heb weer energie voor 10, ik lig pas om 23.30 in bed. Ben hele avonden druk. Mijn man vraagt zich af wanneer ik weer een avond op de bank kom liggen in plaats van achter de naaimachine te zitten of de laptop om achterstallige dingen weg te werken.
Ik ben helemaal om. Ik eet koolhydraat arm (een groot verschil met koolhydraat vrij). Zo veel mogelijk. Als er taart op het werk op tafel staat, eet ik dat gerust. Komende vakantie de croissantjes en pain au chocolat. Dat mag en dat kan. Daarnaast eten mijn dochter en ik 2 kilo snoeptomaatjes per week. De buitenbeentjes puntparika’s zijn niet aan te slepen. Komkommer, courgette spaghetti en zoete aardappels staan op de wekelijkse boodschappenlijst. Ik vind het heerlijk.
Conclusie: ik doe het wel! Ik eet koolhydraat arm. Ik doe mee aan de rage. Ik ben een koolhydraatarm groupy. Ik hou niet van meelopers. Toch doe ik het, ik ben er blij mee. Dank je wel Daisy.
Marije
Trijntje:
Hoe vaak sprak ik met mezelf weer eens af; “vanaf nu, of misschien toch maar morgen, of nee…. Na het weekend begin ik echt weer…”! Zo vaak, en het lukte maar niet om die ene motivatieknop te vinden, of als ik ‘m dan gevonden dacht te hebben, weer even snel verdween…
En misschien viel het allemaal eigenlijk best wel mee….. ach ja, die vormen horen nu eenmaal bij me, vrouwelijke vormen heet dat….toch..? Maar dan toch, onrust in m’n lijf, hartkloppingen, moe, lusteloos, nergens zin in, alles kost moeite en eigenlijk zaten die broeken me vorig jaar toch wel beter……eigenlijk wel.. moest ik toegeven…
Ik legde m’n onrust en twijfels bij Daisy neer. Ik vond zelf dat ik best wel gezond at…, sporten kon misschien wel meer… en water drinken ook.
Eerst maar weer bijhouden wat ik nou werkelijk at en dronk en dan kon ze meedenken hoe we e.e.a. konden aanvullen/ weglaten of alternatief zoeken. Zo gezegd, zo gedaan…..resultaat: ik at dus te weinig…., nou dat had ik dus niet gedacht en kreeg tips en meer dan voldoende variatie.
Tot december ging het best wel goed, ik kon Daisy appen, mailen en vragen stellen zodat ik echt het gevoel kreeg, dit samen te doen. Maar toen kwam December….. Ik raakte de balans een beetje kwijt en ondanks dat het gewicht redelijk gelijk bleef, in mijn hoofd ging de gedachte aan eten al weer de andere kant op…. En toen kwam Januari, we hadden nog geen nieuwe afspraak gemaakt en ik wist…..het kan niet anders, dat ik weer was aangekomen…. Misschien kunnen we eind februari weer afspreken zei ik…, hopende op dat ik er weer even snel tegenaan zou gaan…., dan zou de schade (in mijn hoofd; schaNde) misschien nog wel meevallen.
Daisy zei: misschien kunnen we nu wegen, en de plannen weer oppakken hoe nu weer verder…… Nu..? op de weegschaal?... dan zou ik niet kunnen verhullen dat ik eigenlijk niet zo m’n best had gedaan…. Maar Daisy zag het anders en na het weegmoment (!....) weer doelen gesteld. Ik vond het prettig om elke week een doel te stellen, dat kon ik overzien. En doordat we het eigenlijk samen deden, - ik appte haar nu meer dan eerder: uit eten! Help!, wat kan wel/ wat is beter/ of toch niet….? Daardoor kreeg ik weer grip op het grotere geheel. En nu, 10 maanden later, kan ik alvast wat resultaten boeken: -13kg, 2 maten kleiner in kleding, vele centimeters eraf, en de energie en fut is er weer. Hartkloppingen zo goed als verdwenen!
Dankjewel Daisy, voor je betrokkenheid, motivatie, kennis, geduld en tijd!
Trijntje
Miranda:
Ik ben Miranda van den Heuvel, 43 jaar en moeder van 2 kinderen.
Ik heb coeliakie en dat is pas in 2015 ontdekt. Ik had veel buikpijn en voelde me niet altijd goed. Op aanraden van de artsen ben ik gaan sporten en zo kwam ik een jaar geleden bij sportschool hart for her in Apeldoorn terecht, een leuke sportschool voor vrouwen, waar je goede begeleiding krijgt. Ik kreeg vorig jaar ook de diagnose PDS (prikkelbare darm syndroom).
En toen was Daisy er…, zij is niet alleen een van mijn personal trainsters, maar ook voedingsdeskundige. Ik heb bij haar aangeklopt voor voedingsadvies, want ik kreeg het advies om naar een diëtiste te gaan. Maar bij Daisy voelde ik me prettig en 4 maanden geleden ben ik begonnen met aangepaste voeding volgens haar voedingsschema’s. Ze raadde me aan ook bepaalde voedingssupplementen extra nemen, en ik kreeg ook uitleg waarom en waarvoor.
En nu… haast geen buikpijn meer en veel meer energie! Zo fijn!!
Een keer een ijsje eten, of weer een keertje een boterham met hagelslag zonder de gevolgen van pijn kan nu ook.
Ik vind het fijn dat ik bij de sportschool niet alleen kan sporten op mijn eigen tempo, maar ook terecht kan voor voedingsadvies en reikimassages aan mijn schouders en nek.
Ik ben nog steeds met onderzoeken bezig, maar bijna geen pijn maakt zoveel verschil!
Dankzij Daisy voel ik me zoveel beter en kan ik zonder pijn veel dingen doen en eten.